درد من

ندانم عشق را ملت ولی هرکس که عاشق شد

مسلمان کافرش می خواند و کافر مسلمانش

بعضی وقتا باید چیزایی که رفتن رو فراموش کنی،

قدر چیزایی که مونده رو بدونی

و چشم انتظار چیزایی باشی که توی راهن...

حال رو باید فهمید

وگرنه 

پرسیدن رو که همه بلدن...

سبیل های تراشیده شده ی آقای زندگی...

از زندگی نامرد تر؟!

:(

زندگی هر روز

به شدت مشغولِ اثباتِ اینه که

تازه کجاشو دیدی؟

این که چیزی نیست :)

"چهاردهم تا شانزدهم بهمن"

یکی از خادمین اتوبوس های کاروان راهیان نور دانش آموزان پسرِ شهرمون بودم و زائرِ هویزه، یادمان های شلمچه و علقمه و در آخر هم معراج الشهدا!

تجربه ی خوبی بود! بچه های خوبی بودن! بیشتر از اینکه اونا ازم یاد بگیرن من ازشون یاد گرفتم...

بعد از آزمون کتبی سراسری و بررسی مدارک، آزمون ورزشی ، احراز هویت و سوء پیشینه، طب کار، تکمیل پرونده و تحقیقات محلی، فردا مصاحبه دارم و این در واقع خان آخره برای استخدام! خدا می دونه برای دونه به دونه از این مراحل چقدر حرص خوردم و استرس تزریق کردم به خودم!

خدایا در این روز به حق ام البنین و فرزندش حضرت ابالفضل  کمکم کن اینم با موفقیت پشت سر بذارم...

اگه بخوام وقتایی که کلافه ام بیام اینجا بنویسم، هرروز باید چند بار بنویسم! چون خیلی وقتا یهویی کلافه و عصبی میشم بدون اینکه بفهمم چرا و به چه علت؟

ولی معمولاً وقتی کلافه هستم بی حوصله هم هستم؛ پس نوشتن کار خیلی سختی میشه

ما آدم های احمقی نبودیم!

ساده بودیم و از روی سادگی به احمق ها اجازه دادیم تا در زندگی مان دخالت کنند...